BLACK

Günaydın. Herkese mutlu sabahlar diliyorum! Bir ay kadar önce mail kutuma düşen bir mail ile yazmaya karar verdiğim bu yazı, benim gibi, sevgili Pınar gibi lohusa bunalımı yaşayanlara bir nebze içini dökmek adına vesile olsun istiyorum. Hep " ayy aman ne güzel anneyim!" olamıyor maalesef. Bide bu madalyonun diğer tarafına bakalım isterim. Çünkü her kadın tek gün bile olsa bu bunalımı mutlaka yaşıyor değil mi? Sevgili takipçim bir gün bana uzunca bir mail atmış. sabah uyandığımda görmüş ve tam da içimden geçenleri yazdığı için kendisine teşekkür etmek hatta bu maili olduğu gibi blogumda yayınlamak için kendisinden izin istedim. Sağolsun. Elbette dedi! Şöyle der ki kendisi, velasıl durum bu! Hepiniz yaşadınız mı? Ben evet! Hatta bazen hala diyebilirim. Tek başına çocuk büyüten aynı süreçte çalışan işlerini yetiştirmeye çalışırken, mesai yapan saat dokuzlar eve anca gelen baba, sürekli ilgi-oyun bekleyen bir bebek, yemek - temizlik derken kendimi unutuyorum. Hafta da bir gün bel...

Çok şükür! Ben iyiki anneyim! **** Ben anne olmasaydım eğer  Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim. Hamileliğim esnasında 80'li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım.  O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim. Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.  Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim.  Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım.  Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.  Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak i...