BLACK

Günaydın. Herkese mutlu sabahlar diliyorum! Bir ay kadar önce mail kutuma düşen bir mail ile yazmaya karar verdiğim bu yazı, benim gibi, sevgili Pınar gibi lohusa bunalımı yaşayanlara bir nebze içini dökmek adına vesile olsun istiyorum. Hep " ayy aman ne güzel anneyim!" olamıyor maalesef. Bide bu madalyonun diğer tarafına bakalım isterim. Çünkü her kadın tek gün bile olsa bu bunalımı mutlaka yaşıyor değil mi? Sevgili takipçim bir gün bana uzunca bir mail atmış. sabah uyandığımda görmüş ve tam da içimden geçenleri yazdığı için kendisine teşekkür etmek hatta bu maili olduğu gibi blogumda yayınlamak için kendisinden izin istedim. Sağolsun. Elbette dedi! Şöyle der ki kendisi, velasıl durum bu! Hepiniz yaşadınız mı? Ben evet! Hatta bazen hala diyebilirim. Tek başına çocuk büyüten aynı süreçte çalışan işlerini yetiştirmeye çalışırken, mesai yapan saat dokuzlar eve anca gelen baba, sürekli ilgi-oyun bekleyen bir bebek, yemek - temizlik derken kendimi unutuyorum. Hafta da bir gün bel...

Aslında nicedir aklımda olan bir konu fakat memleketime geldikten sonra iyice kafamda kurup, şuraya yazıp rahatlamak istedim herkesin merak ettiği, emzirme! Burda kiminle karşılaşsam oğlumu şöyle kucaklayıp, tartıp " ooo çok tombiş emziriyorsun değil mi?" Ayol bir insan, neden karşındaki lohusa kadının, bebeğini nasıl beslediğini merak eder. ya sütü yoksa? Çok şükür sütüm ile ilgili hiç sorunum olmadı ama o, " emziriyorsun değil mi? " cümlesine acayip sinir oluyorum. Cümle baştan hatalı , " bak emziriyon demiii? " Bana bu soru her sorulduğunda istem dışı " tabii kii!" tepkisi veriyorum çünkü karşımdaki kadınlar resmen yargılıyor. Ve yine her seferinde ya emziremeseydim, bu soru nasıl acıtırdı beni diye düşünüyorum. Biz kadınlar, en çok bu dönemleri yaşamamıza rağmen, anneliği bebeği beslemek ile oranlamamız ve bu kadar paldır küldür yaşamamız ne tuaf! İnanın bunu bir erkek yapmaz. Süt verebiliyoo muu veremiyo muu hiç merak etmez. Biz kadınlar ise...