BLACK

SİNAN JR. 1 YAŞINDA ve FİNAL PARTİ :) Evet, söz verdiğim üzere oğlumun özel günlerini canım blogumda kayıt altına almaya devam ediyorum. Yeni tarifler deneme ve paylaşma kısmını artık beceremesem de bu sözümü mutlaka tutmaya çalışıyorum. :) Ve bu yazıyı yazdığıma kendim bile inanamıyorum aslında. Ne ara anne oldum ben ve ne ara bir yıl geçti... Şaka gibi.. Bu bir yıl için düşüncelerim sürekli değişiyor, bazen on iki gün gibi geçti diyorum bazende on iki yıl gibi... Bir yıldır artık gün bazen yirmi dört saat bazen yetmiş iki :) Uykusuz gecelerim nedeniyle günler çok uzun sürüyor bu da zaman daha yavaş geçiyor hissi veriyor. Tam bir yıldır, aralıksız altı saat uyumadım desem inanır mısınız?:) Ortalama iki saatte bir uyanan bir  jr.ımız var bizim :) N eyse biz partimize dönelim.:) Tahmin edeceğiniz üzere; oğlumun doğum günü partisine çok özendim. Çünkü bu bir anlamda final parti idi. :) Bilenler bilir, Sinan jr. çok özlenen, çok beklenen tam yedi yıllık bir hasretin sonunda nasip olmu...

VE BENDEN SON HABERLER :) Herkese kocaman, yürekten bir merhaba! En son kahvaltı sofrasını yazarken, sizlere; "sanırım bir sonraki yazı hastane odası olmayacak, farklı tarifler ya da yazılar olabilir, çünkü önümüzde bir ay var var benim evde bolca zamanım olacak" demiştim. :) Ama hep denir ya, hayat siz plan yaparken akıp giden birşeymiş diye. Bizim minik epey aceleci çıktı ve beklenen tarihten tam üç hafta önce geldi.!:) Boyu, kilosu, sağlığı her şeyi yerinde çok şükür, sanki zamanında gelmiş gibi. Anne olanların tahmin edeceği üzere on beş gündür hayatım üç aktivite üzerinde dönmekte; emzirme, alt değiştirme ve uyutma :) O uyuduğunda ya da izin verdiği zamanlarda ise ben kısa kısa uyumaya çalışıyorum. Bu yazıyı hazırlamam bile tam üç gün sürdü. :) Ve yine anne olanların yakinen bildiği üzere :) dünyanın en zor ama hiç şikayet edilmeyen işiymiş annelik. Mesela bazen emzirmek öyle acı veriyor ki, sanki kalbimi söküyorlar ama ben sürekli; "oh annecim ne güzel emiyorsun...

VE NİHAYET BENİM PARTİM... :) Sözlerime nereden başlasam bilemedim, son bir saattir nasıl başlasam diye düşünüyorum. :) Uzun zaman bloga yazı yazmayınca, yeni bir tarif ya da paylaşım yapmayınca insan kendi bloguna yabancılaşıyor sanki, bir mesafe oluşuyor, ne yapıp edip bu duygudan kurtulmak, ilk göz ağrım, canım bloguma tekrar eskisi gibi yazmak istiyorum, diyorum, kısmet diyorum, Amin! diyorum. :) V e sonunda sözlerime nasıl başlayacağımı buldum; Çok şükür!!  Binlerce şükür!! :) Evet en doğru giriş cümlesi bu olmalı. Beni sosyal medyadan takip edenlerin yaklaşık bir buçuk ay önce öğrendiği, blog takipçilerim ile paylaşmak için ise bugünü, bu yazıyı beklediğim bir haberim var. :) Ben hamileyim a dostlar!:) Yıllardır süren evlat hasretimiz, Rabbim nasip ederse yaklaşık bir ay sonra sona erecek. Ailemize minik bir şehzade katılacak. :) Bu satırları yazarken keşke beni görebilseniz, nasıl heyecanlıyım, nasıl ellerim titriyor, gözlerim doluyor bir bilseniz... İçimden yazdığım her ...