BLACK

Günaydın. Herkese mutlu sabahlar diliyorum! Bir ay kadar önce mail kutuma düşen bir mail ile yazmaya karar verdiğim bu yazı, benim gibi, sevgili Pınar gibi lohusa bunalımı yaşayanlara bir nebze içini dökmek adına vesile olsun istiyorum. Hep " ayy aman ne güzel anneyim!" olamıyor maalesef. Bide bu madalyonun diğer tarafına bakalım isterim. Çünkü her kadın tek gün bile olsa bu bunalımı mutlaka yaşıyor değil mi? Sevgili takipçim bir gün bana uzunca bir mail atmış. sabah uyandığımda görmüş ve tam da içimden geçenleri yazdığı için kendisine teşekkür etmek hatta bu maili olduğu gibi blogumda yayınlamak için kendisinden izin istedim. Sağolsun. Elbette dedi! Şöyle der ki kendisi, velasıl durum bu! Hepiniz yaşadınız mı? Ben evet! Hatta bazen hala diyebilirim. Tek başına çocuk büyüten aynı süreçte çalışan işlerini yetiştirmeye çalışırken, mesai yapan saat dokuzlar eve anca gelen baba, sürekli ilgi-oyun bekleyen bir bebek, yemek - temizlik derken kendimi unutuyorum. Hafta da bir gün bel...

Çok şükür! Ben iyiki anneyim! **** Ben anne olmasaydım eğer  Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim. Hamileliğim esnasında 80'li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım.  O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim. Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.  Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim.  Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım.  Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.  Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak i...

Aslında nicedir aklımda olan bir konu fakat memleketime geldikten sonra iyice kafamda kurup, şuraya yazıp rahatlamak istedim herkesin merak ettiği, emzirme! Burda kiminle karşılaşsam oğlumu şöyle kucaklayıp, tartıp " ooo çok tombiş emziriyorsun değil mi?" Ayol bir insan, neden karşındaki lohusa kadının, bebeğini nasıl beslediğini merak eder. ya sütü yoksa? Çok şükür sütüm ile ilgili hiç sorunum olmadı ama o, " emziriyorsun değil mi? " cümlesine acayip sinir oluyorum. Cümle baştan hatalı , " bak emziriyon demiii? " Bana bu soru her sorulduğunda istem dışı " tabii kii!" tepkisi veriyorum çünkü karşımdaki kadınlar resmen yargılıyor. Ve yine her seferinde ya emziremeseydim, bu soru nasıl acıtırdı beni diye düşünüyorum. Biz kadınlar, en çok bu dönemleri yaşamamıza rağmen, anneliği bebeği beslemek ile oranlamamız ve bu kadar paldır küldür yaşamamız ne tuaf! İnanın bunu bir erkek yapmaz. Süt verebiliyoo muu veremiyo muu hiç merak etmez. Biz kadınlar ise...

Heyyy!  Ben geldim! Ha şu ha bu derken, bir türlü hem ne sıra geldi ne de fotoğraflarımız. Şimdi size doğum hikayemi anlatma zamanı o halde :) Her an aklımda olan o kavuşma anı belki de ömrümün unutulmaz yegane zaman dilimlerinden olacak! Kesinlikle muhteşem bir duygu, rabbim isteyen herkese nasip etsin :) Çınar 41. haftada son dakika kararı ile ile hemen bir gün sonra sezaryen ile doğdu. Oysaki doğumdan bir öncesi gün ben Beşiktaş pasajlarında geziyordum :)) Kese içindeki su tükenince iyice, plesanta kireçlenmeye ve yavaş yavaş kan akımı yavaşlamaya başlamış, Çınar beslenemiyormuş. Eee vaktini zaten fazla fazla doldurmuş, hiç bir doğum belirtim de yoktu artık beklememe kararı alıp,  01.11.13 için sözleştik! Hala içimde taşıdığımın bu bebek olduğuna hayretler içinde bakıyorum!  Tamamen bir mucize, adı olmayan bir duygu! RENKLİ GÜNLER ^_^

Günlerdir ha şimdi ha yarın derken bir türlü oturup yazmaya fırsatını, aslında fırsattan öte o enerjiyi bulamadığım yazımı yazmak için hazırım sanırım. Çınar 'ın odası ! Aslında Çınar 'ın henüz bağımsız bir odası yok çünkü anneciğinin gözünün önünde olmak durumunda. Ha başka bir oda da megafon yardımı ile duramaz mı, alıştırırsan durur elbet ama ben bebeğin en az 8 ay- 1 yaşına kadar anne ile bir oda da uyuması gerektiğine inananlardanım. Güven hissi ihtiyacı nedeniyle... Bu nedenle şimdilik o ve onun odası bizim odanın içinde. Matruşkalar gibi, iç içeyiz :) Çınara ayrı minik bir bir sepet alıp, oda da yapabilirdim ama yapmadım. Milyarlar döküp, onun zevkine ait olmayan bir oda da büyümesini istemedim. Renkli ayırt edebildiği zaman ne istediğine kendi karar versin istedim. Bu yüzdendir ki mobilya seçiminde en mantıklı karar İkea 'dır dedik ve beşik-dolap seçimini İkea 'dan yaptık. Bizim odanın içinde başka bir dünya yaratmaya çalıştık. Dolabı bildiğiniz standart, İkea ...

Bu kadar kısa sürede buralara dönebileceğimi tahmin etmiyordum ama baktım oğlum mışıl mışıl uyuyor bir hello diyeyim, kaldığım yerden devam edeyim istedim. Blogtaki değişiklik göz kırpmıştır herhalde, umarım yeni halini beğenirsiniz =) Öncelikle tebrik eden, hal hatır soran herkese çoook teşekkürler. Çok iyiyiz, birbirimize pek aşığız. Hatta daha önce ne yapıyordum onsuz düşünüyorum. Sanki hep evin içindeymiş gibi. Bide acı gerçekler var, yorgunluk, uykusuzluk gibi. Ama inanın koymuyor! Doğum öncesi fotoğraflayıp yazmayı planladığım, fakat doğumun bir anda olmasından yazılamayan bir " bıcı bıcı " yazısı olsun bu. Ha önce ha sonra fark eder mi? :) Bebek bakım/banyo ürünlerini seçerken tek bir marka tercihim olmadı. Uzun zamandır inceleyip, içerik ve memnuniyet orantısıyla aklımda 2-3 marka oluşturdum. İçerik cilt hassasiyeti için bebeklerde çok önemli. Hele ki anasını çekerse demiştim, nitekim beyaz ve hassas tenli bir bebek oldu Çino! Burt' s Bees ve Earth Friendly Baby ...

Ve 41. haftalık doğum hikayem 01.11.13 'te son buldu! Uzun süredir takip edenler, çok büyük bir arzu ile normal doğum istediğimi bilirler. Gerek egzersizler, gerek düzenli yürüyüşler, su tüketimi, olumlamalar ile normal doğum için çabaladım. Ama gerçekten dünyaya nasıl geleceklerine bebekler karar veriyor. Normal doğum süreci 42. haftaya kadar uzayabiliyor bir sakıncası yok ise.. Ama 9 aylık süreç tabi 40. haftada son buluyor, 40. haftadan sonra sıkı takip istiyor. Çınar ise bi hafta da fazladan kalarak annesini en büyük göbişli gebe ilan ettirdi :)) Geçtiğimiz hafta rutin kontrolüme gittiğimde doktorum kese içindeki suyun çok azaldığını ve bebeğin eşininde bu durumdan etkilenip, kireçlenmeye başladığını söyledi. Şimdi olmuyor da, eskilerde bu anne karnında bebek ölümlerinin çoğunun sebebi buymuş. Eş kireçlenmeye ve su azalmaya başladıkça bebeğe kan ( oksijen ) akımı azalıyormuş. Bekleyebiliriz ama bence manasız olur zaten suyu az olduğundan normal doğum kanalına girmez boşuna sanc...

Yeni bir alışveriş yazısı için hazır mısın anne adayları? Eskiden burada " New In " başlıkları atıp, yazı içinde kendi cicilerimi gösterirdim, indirimlerden, yeni sezonlardan bahsederdim. Ahh Nimocuğum, insanın hayatı nasıl bir anda çark ediyor, küçücük şey nasıl merkeze oturuyor, değil mi caağnım? :) opitipiti.com   tasarım bebek/çocuk ürünlerinin satıldığı içinde kaybolacağınız, kocamaaan bir mecrea! İçinde kaybolmuşken bakalım benim kış bebeği yavrum için tercih ne oldu? İçinden ne çıktığı, benim ne aldığımdan önce sunumun ve paketleme özenin nasıl muhteşem olduğunu göstermesem olmazdı. Ben bu tarz şeylere çok önem veriyorum, sizde de durum böyle mi? Mesela alışveriş yaptığım mağazada normal poşet ve karton poşet arasında bile o markaya duyduğum sempatiyi artıracak etkenler olabiliyor. Kargom elime ulaştığında içindekileri unuttum, poşet, kurulama, içinin muhafazası gerçekten özenilmiş. Bu da müşteriye verilen değer bence. Bravo! Gelelim ben neler seçtim  opitipiti  'd...