Şimdi düşünün. Kendi mutfağınızda değilsiniz ama pasta yapma kriziniz tuttu. Ne alet var edevat. Sadece önceki gün şehre indiğimde aldığım bir adet pasta çemberi, annemin eski tarz bir krema sıkma "birşeysi", içine sığıp sığmayacağından emin olamadığım küçük bir fırın. Ee peki bunu nasıl koyacağız bloga? Babamın makine imdadıma yetişti, ayarlarını beceremeyip bulanık fotolar çeksem de o da var. Haa tabii en yakın mesafede hayat kurtaran bir marketi de unutmamak lazım. Dedim ki, bakalım şartlarım böylesine içler acısıyken ne yapacağım? Söz ettiğim mekan sevgili annemin mutfağı. Annem bana kızma sakın, napayım illa ki kendi mutfağım :)
Eşim bizi buraya bırakıp, işi dolayısıyla 1,5 haftalığına Çin'e gitti. Dedim ki kendi kendime, "Uzan da biraz keyfine bak Esra. Mutfak toplama, temizlik yapma. Akşama ne pişirececeğim derdim de yok. Haliyle hazır çocuğa bakan da var. Gel keyfim gel.." Tabii beynimdeki hesap vücuduma uymadı. Duramıyorum ki... İlla ki pişirmem lazım. Önce patatesli börekle, haşhaş tohumsuz limonlu kek yaptım. (Burada haşhaş tohumu bulmamın imkanı yok. Halbuki evde stok stok) Kesmedi ertesi güne kısırla tuzlu kurabiyelerimden yaptım. Baktım olmuyor ellerim kaşınmaya devam ediyor, o zaman anladım ki benim sıkı bir doz almamın zamanı gelmiş, koştum mutfağa. Öyle mi yapayım böyle mi derken bu garip pasta ortaya çıktı. Aslında yayınlamayacaktım ama kızkardeşim tadını süper bulup ben de yapacağım illa ki sayfana koy deyince geçtim başına. Şimdi neden mi garip, anlatayım.
Pandispanyası 3 yumurta, 1 su bardağı şeker, 1 su bardağı un, 1 paket kabartma tozu, 1 paket vanilya, 1/2 çay bardağı yağ ve 1/2 çay bardağı süt ile herzamanki tekniğimle yapıldı. Yapıldı da, çember kaç cm'lik haberim yok ki? Göz kararı yaptım, fırını ısıttım. Baktım ki fırının tepsisi girintili çıkıntılı. Yani çember akıtacak. Önce tepsinin dört bir köşesini alüminyum folyodan kestiğim parçalarla yükselttim. Ardından dört kat yağlı kağıtla kapladım. Çemberi de yağlayıp yağlı kağıtla sardım sarmaladım. Ortaya şu sağdaki görüntü çıktı.
Kekim önce kabardı ardından taşmaya başladı. Haliyle bir çöktü çöküş o çöküş. Allahtan sadece çember yüksekliğine kadar çökmüş. Attım balkona.
Kremamda sorun olmadı,
Yıldız Çiçekli Pasta'daki kremayı hazırladım. Ayrıca da krem şanti. Baktım işler yoluna girmeye başladı, kekimi böleyim dedim. Bıçakla ilk katı ayırırken başladı sorun. Bıçak sert bir şeye mi değdi, ay bu kekin içinde ne var derken tezgaha çarptığımı anladım. Kekimi de yamuk yumuk kesmiş miyim? Napayım oradan yama buradan traş dedim hallettim.
Sıra kaplamaya geldi ama bu arada benim oğlan paçamı çekiştirip duruyor. Uykusu gelmiş el mahkum. Götürüp uyuttum, pastamın başına döndüm fakat kaplama yaparken baktım ki krem şanti yetmiyor. E bu sıpa da mikser sesine uyanıyor? Yapacak bir şey yok, kaplayabildiğim kadar kapladım, süslemesi için birazını kurtardım. Üzerine yarım muzdan iki adet koyup tart jölesi yaptım, kenarlarını şanti ile süsledim.İyi de pastanın altı yer yer görünüyor??.Ne yapabilirim derken gözüme hindistan cevizi çarptı. Üç kez öpüp başıma koyduktan sonra pastamı bu nimete buladım. Kamufle olmuş pastaya yapacak pek bir şey kalmadı ama inat bu ya, illa ki süslü olacak! Amma velakin, sıkma şeysinden çıkan krema, hindistan cevizine yapışmıyor!!! Ola ola ortaya ancak bu görüntü çıkabildi...
Neyse işte gerisini siz anlayın, ben boşuna "acemi şef" demedim kendime ;)
Yorumlar
Yorum Gönder