Bir Tren Yolu Sorunu:Ölüme Davetiye

Benim tren yolunun karşısında oturduğumu artık sağır sultan bile duydu sanırım.Bu gün,sürekli kafama takılan bir konudan bahsetmek istiyorum.Gerçi iki tane konu var bu tren yoluyla ilgili ama önce ilki hakkında biraz yazmak istiyorum.Şuan bulunduğum semte yaklaşık 10-12 yıl önce taşındım.Bu 10-12 yıllık yaşamda bu gözler neler gördü,bu kulaklar neler işitti tahmin bile edemezsiniz.Konu şu ki iki tane semtin tam arasından tren geçiyor yani burası x semtken karşı tarafı y semt oluyor.İnsanlar köprü altına kadar gitmek yerine tren yolunun parmaklarına tırmanıp karşıya öyle geçiyorlar.Bu cinsiyet ya da yaşla sınırlı değil.Koca koca teyzeler,koca koca amcalar,küçük küçük çocuklarda bu yöntemi yapıyorlar.Haliyle bir çok kişinin mezarı oluyor bu tren yolu.Bazen o bedenin ilk parçalanmasında ki kemik sesini bile duyabiliyorsunuz.Özellikle yaz günü bu olay gerçekleşiyorsa bildiğiniz acı acı o ses kalbinize kadar işliyor.Duymasak bile,olayı duyduğumuzda yüreğimiz dayanmıyor.Bu çok ürpertici bir konu ve bütün semt bunu biliyor,bile bile hala bu yöntemi kullanıyorlar.Bazen gazete haberlerine çıkıyor olan olaylar,bazen hiç duyulmuyor ama olayın olduğu semtte yaşıyorsanız duymamanızın imkanı yok.Devlet bunun için adım başı uyarı tabelası koyuyor.Demirleri,dikenli telleri ve tren yolu duvarlarını yükseltiyor.Fakat;bizim Türk insanının azmi karşısında hiç bir şey engel olamıyor.Hatta öyle ki ben bu yazıyı yazarken bir kaç çocuk tam uyarı tabelasının üzerinden tren yoluna atlamaya çalışıyorlar.Bu bence bütün tren yolu olan semtlerin sorunu,tek bizim buraya özel bir durum değil.Bile bile canımızı hiçe sayıyoruz ve ben buna anlam veremiyorum.Keşke biraz daha duyarlı,bilinçli olabilsek.Soruya gelirsek;merak ettiğim konu şu:
Üşengeçliklerimiz ya da sabırsızlığımız neden hayatımızın önüne geçiyor?Gerçekten bu ülkede insan hayatı bu kadar basit,bu kadar ucuz mu?